გამარჯობა, როგორ ხარ? კარგად შენ? სალამი, ხო ხარ კარგად? კი კი, შენ როგორ ხარ? ჰაი, რას შვები როგორ ხარ? არამიშავს, თავად? ეთიკეტი, საუბარი რაიმეთი ხომ უნდა დაიწყოს, არა? და ჩვენ ვსვამთ შეკითხვას რომელზეც პასუხი წინასწარვე ვიცით, რამეთუ არ შეიძლება პასუხი ამ შეკითხვაზე გულახდილი იყოს, არ შეიძლება თქვა რომ კარგად არ ხარ, რომ პრობლემები გაქ, რომ ქტკივა, გაწუხებს, გენატრება, გულს გიმძიმებს, ნერვები დაძაბული გაქ, სევდას განიცდი, მიზანს ვერ ხედავ, მოტივაცია დაკარგე და ხანდახან უბრალოდ გინდა იყვირო მთელი ხმით და თქვა ის რაც გინდა, გინდა უბრალოდ თქვა რომ ყველაფერი კარგად არ არის, გინდა ამოიღო და გადმოანთხიო მთელი ტვირთი, უბრალოდ აფეთქდე, გაანათო უფრო[…]

– შენც შეეჩვიე წყვდიადს? – კი, უკვე ძაან დიდი ხანია ის ჩემი ნაწილია, მე კიდევ მისი. ის ჩემი საკუთრებაა, მე კიდევ მას ვეკუთვნი. – არ გიცდია სინათლის შემოშვება შენს ცხოვრებაში? – არა, იმიტომ რომ სინათლე ტკბილი ტყუილია და წყვდიადი მწარე რეალობაა. – განა ეს მტკივნეული არ არის? – იცხოვრო წყვდიადში სულაც არ ნიშნავს იცხოვრო ტკივილში, თუ წყვდიადი ერთადერთი რამაა რაც შენ იცი, მაშინ მისი გაგება ბევრად მარტივია, მისი შეყვარება ბუნებრივია და მასთან თანაცხოვრება კომფორტული. მარტივია იყო მარტო როცა სხვა არაფერი იცი, მარტივია იცხოვრო სითბოსა და სიყვარულის გარეშე თუ ეს გრძნობები თავიდანვე არ შეგიგრძვნია ან კიდევ შეგიგრძვნია მაგრამ მას მერე ძაან[…]